Moje przemyślenia na temat czwartej edycji

Zacząłem zgłębiać 4 edycję D&D. Nie będę pisał jej recenzji bo tego wielu dokonało przede mną i zapewne zrobili to lepiej niż ja bym zdołał. Napiszę po prostu co mi się w niej podoba  i nie podoba.

Jako, że jestem życiowym optymistą, zacznę od plusów:
1. Wykonanie. Te podręczniki są zwyczajnie ładne. Wreszcie ktoś poszedł po rozum do głowy i ujednolicili graficznie wszystkie książki i dodatki. Czwarta edycja ma chyba najładniejsze ilustracje ze wszystkich RPGów. Żywe, kolorowe, idealnie oddające polecany przez wydawcę styl gry „heroic dungeon crawl. 
2. Miodność. Chcemy grać przypakowanymi herosami? Proszę bardzo! Atuty, powery, rytuały i wystrzałowe rasy. Utarło, się już narzekanie, że 4e to takie MMO na papierze. I co z tego? Gra się fajnie, kosi się potwory, jak ktoś chce to może pointrygować. Przynajmniej oczy się nie psują od gapienia w ekran i ma się możliwość rozmawiania z prawdziwymi ludźmi a nie z Charlsem z Kanady.
3. Wprowadzenie. Czytając podstawki do różnych gier zauważyłem, że czasami gdy taka gra wpadnie w ręce komuś, kto nie wie czym jest RPG to z podręcznika się tego nie dowie. W 4e dostajemy grę PRG z zasadami napisanymi jak dla gry planszowej. Każdy głupi może w to zagrać, nie wiedząc czym RPGi są. Rzecz karygodna dla ludzi wychowanych na przykład na WoDzie.
4. Bestiariusz. Bogini wysłuchała mych modłów i wreszcie w bestiariuszu mamy opisane te same potwory na różnych poziomach. Do tej pory chcąc zrobić rozpiskę np. wodza orków musiałem kombinować z klasami dla niego. Teraz otwieram książkę i mam do wyboru orka, fajnego orka lub czarującego orka. Jak dla mnie wypas.
5. Styl gry. Dosyć oszukiwania się, w D&D wszystko kręci się wokół wygrzewu. WotC dało nam zasady pozwalające rozgrywać epickie starcia bohaterów. Koniec z bandami szczurołapów i niziołczych kucharzy, nadeszła era herosów. 

Teraz minusy, trochę mniej ale skutecznie zniechęcają mnie do zakupu 4e
1. Klasy. Gdzie do cholery są klasy postaci? Czemu w podstawce nie ma barda, druida i barbarzyńcy? Wciskanie kitu, że będą w PHB II do mnie nie dociera. Kupując 3 podstawki oczekuję, że dostane w nich komplet zasad dla najbardziej typowych klas ze świata fantasy. Na kij mi warlord skoro nie mogę zagrać zabawnym trubadurem albo pełnym furii dzikusem? To wkurzające i nie akceptuję takiego podejścia do graczy. To akcja z serii „grochem o ścianę” ale nie kupie edycji czwartej właśnie z tego powodu.
2. Rasy. Wiem, że wszyscy Emo muszą grać tieflingiem i trzeba było zrobić z nich grywalną rasę. Ale dlaczego do diabła wyrzucona z podręcznika gracza gnomy? Nagle okazuje się, że one sobie faktycznie żyją np. w Faerunie ale nie są poszukiwaczami przygód. Jan Jansen z Baldura został właśnie uśmiercony i to w wyjątkowo perfidny sposób. Eladrini są spoko, tylko dlaczego oddzielono ich od elfów? Przecież to są elfy tylko, że troszeczke inne. Robienie z tego nowej rasy jest chyba efektem nadpobudliwości twórców. I jeszcze – skoro są tieflingi to czemu aasimarowie też nie stali się główną rasą?
3. Potwory. Wybór potworów do MM jest dziwny. Brakuje mi rozpisanych bugbearów, wnerwia mnie wliczenie gnomów do potworów. Dwulinijkowe opisy też do mnie przemawiają. Wizardzi powinni wziąć do ręki np. Stwory Barsawii żeby zobaczyć jak można napisać bestiariusz.

Więcej grzechów nie pamiętam.